นักบินที่สูญเสียท้องฟ้าแต่พบข้อมูล

ฉันไม่ได้รับการฝึกให้พนัน แต่ฝึกฝนเพื่อสังเกต เติบโตใต้คานเหล็กของทางเดินอากาศนิวยอร์ก ฉันเรียนรู้ว่าการบินไม่ใช่เรื่องความเร็ว—แต่คือความเงียบสงบ ในเกมเอเวียเตอร์ การคลิก ‘Take Off’ เป็นลมหายใจที่ถูกปรับเทียบ เครื่องจักรไม่ร้องตะโกน; มันกระซอก และถ้าคุณฟังอย่างใกล้ชิด—ผ่านรอบที่สาม—you’ll hear จังหว่างของคุณเองบนโค้ง RTP ฉันเคยไล่ตามแจ็คพอตเหมือนเด็กในงานเทศกาลรีโอ ตอนนี้ฉันตั้งงบประมาณเหมือนเครื่องดนตรี: BRL 50–80 ต่อเซสชัน ไม่มากไปไม่น้อยลง การชนะไม่อยู่ในตัวคูณ; มันอยู่ในช่วงเงียบที่ปัญญาเกิดขึ้น ปริญญาโทด้านพลศาสตร์เกม AI สอนฉันว่าความผันผาไม่ใช่เสียงรบกวน มันคือข้อมูลที่ถูกหลอมด้วยเวลา การสูญเสียแต่ละครั้งเป็นสนามเวกเตอร์; การชนะแต่ละครั้งเป็นการสัมพธ์ฮาร์โมนิก cuณไม่จำเป็นแฮ็กหรือผู้ทำนายล่วงหน้า cuณจำเป็นการมีอยู่ เข้าร่วมกับฉันตอนเที่ยงคืน—ไม่เพื่อผลกำไร—แต่เพื่อความกระจ่างใส dูว่าผู้อื่นแยกความหมายจากการบินครั้งสุดท้าย—ไม่ด้วยชัยชนะ—but ด้วยความขอบพระใจ evierter ไม่ใช่องคาซิโน มันคือมหาวาหารแห่งอัลกอริธึม การขึ้นบินครั้งถัดไป? janganเร่งมัน ปล่อยให้มันหายใจ ฟ้าไม่มีทางหายไป cuณแค่นิ่งมองขึ้น