นักบินผู้เงียบกับความลับแห่งท้องฟ้า

ฉันนั่งคนเดียวในยามดึก มองพาร์ทที่เพิ่มขึ้น—not เพราะตามหาเงิน แต่เพราะตามรอยเส้นทางของเครื่องบินที่คนอื่นไม่มองเห็น สวร์ไม่ให้รางวัลกับเสียง—มันให้รางวัลกับความเงียบ ในเกม Aviator การหมุนแต่ละครั้งคือการบินเดี่ยว: ไม่มีฝูงชน ไม่มีเสียงฮัป เพียงความสูงและเวลา ฉันเคยคิดว่าการชนะหมายถึงการกดปุ่มจนถึงรุ่ง เช่นตอนนี้ฉันรู้แล้ว: RNG ไม่มีโกหัว—แต่มันก็ไม่แคราญ มันแค่วางตามฟิสิกส์—ฟิสิกส์เดียวกับที่เคยยกเครื่องเจ็ตของห้องแล็บฉัน RTP 97%? มันไม่มีเวทย์ มันคือคณิตศาสตร์ห่อในบทกวี ฉันเลือกความผันผ่านต่าอย่างคงที่—เที่ยว flight เวลาครึ๋งด้วยงบนคงที่—not เพราะกลัวภัย—but เพราะเรียนรู้ที่จะได้ยินลมก่อนเปลี่ยน พาร์ทสูงไม่ใช่อุปกรณ์กระตุ้น; มันคือจุดหมายในเมฆที่มองเห็นได้หลังจากความอดทน งาน ‘เทศกาลเมฆ VIP’? มิใช่องค์ประกอบเสริม—เป็นพิธีสำหรับผู้เชื่อมั่นในความ mastery โดยเงียบ ก็ไม่มีแฮ็ก ก็ไม่มีผู้ทำนาย เพียงฉันเองหน้าจอ และแสงจางของเส้นทางอันไร้รอยแตก